Karanlik odamin en sakli kösesinde yaziyorum...
Seni yaziyorum...
Sana yaziyorum...
Yazarken düsünüyorum...


Düsünüyorum
Seni,
Kendimi
Düsünülmesi gereken ikimizi...

Bizi bu duruma getiren neydi...?
Aramizda esen soguk rüzgar kimin eseri...?
Kim sebebi...?
Ben veya baskasi...?
Ne farkeder...!


Biliyorsun artik kendimi seni sevmekten mahrum ettigimi...

SAKLAYAMAM...!


Ama aramizdaki rüzgarin benim eserim oldugunuda itiraf ediyorum,
ÖZÜR DİLERİM..!

Istedim...
Öyle cok istedimki...

Sevmek istedim seni...
Sevdigimi söyleyebilmek
Seni Seviyorum diye haykirabilmek istedim...!
Ama söyleyemedim...

Icimdeki saf sevgimi itiraf edemedim sana...


Korktum...
Severken bizi ayirmalarindan korktum...
Sana daha cok baglanmaktan korktum...

Gözlerin



Baharda bir başka kışta başka

Her saniye her bakışta başka

Gerçekte bambaşka düşte başka

Dalındaki çiçekten taze gözlerin



İnsanın ömrüne ömür katıyor

Bire aldığını bine satıyor

İçinde sanki bir cevher yatıyor

İki fener olmuş yüze gözlerin.



Özenip yaratmış sanki yaradan

Her bakan kurtulur dertten yaradan

Daha beş dakika geçmez aradan

Kendini aratır bana gözlerin

C

MEHMET KURT