English
Select Phone Model

To sign my guestbook, you need to signin first.

arya2085 14 years ago
ﺍﺯ ﺳﻴﻨﻪ ﺗﻨﮕﻢ ﺩﻝ ﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﮔﺮﻳﺰﺩﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﻋﺠﺐ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﮔﺮﻳﺰﺩﻋﺎﺷﻘﻲ ﭘﻴﺪﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺯﺍﺭﻱ ﺩﻝﻧﻴﺴﺖ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﭼﻮ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﺩﻝﺭﻭﺯﺍﺣﺒﺎﺏ ﺗﻮ ﻧﻮﺭﺍﻧﻲ ﺍﻟﻲ ﻳﻮﻡ ﺍﻟﺤﺴﺎﺏﺭﻭﺯﺍﻋﺪﺍﻱ ﺗﻮ ﻇﻠﻤﺎﻧﻲ ﺍﻟﻲ ﻳﻮﻡ ﺍﻟﻘﻴﺎﻡﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﻛﺮﺩ ﺁﺭﺯﻭﻱ ﻭﺻﻞ ﺍﻭ ﻣﺮﺍﺍﺯ ﺳﺮ ﺑﺮﻭﻥ ﻧﻤﻲﺭﻭﺩ ﺍﻳﻦ ﺁﺭﺯﻭ ﻣﺮﮔﻔﺘﻤﺶ ﻧﻘﺎﺵ ﺭﺍ ﻧﻘﺸﻲ ﺑﻜﺶ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﻲﺑﺎ ﻗﻠﻢ ﻧﻘﺶ ﺣﺒﺎﺑﻲ ﺑﺮ ﻟﺐ ﺩﺭﻳﺎ ﻛﺸﻴﺪﺁﻧﻜﺔﻋﺎﺷﻘﺎﻧﺔﺧﻨﺪﻳﺪﺧﻨﺪﻫﺎﻱ ﻣﻨﻮﺩﺯﺩﻳﺪﭘﺸﺖ ﭘﻠﻚ ﻣﻬﺮﺑﻮﻧﻲ ﺧﻮﺍﺏ ﻳﻚ ﺗﻮﻃﺌﺔﻣﻴﺪﻳﺪﺗﻮﺭﺍﻣﻴﺒﻴﻨﻢ ﻭﻣﻴﻠﻢ ﺯﻳﺎﺩﺕ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻫﺮﺩﻡﺗﻮﺭﺍﻣﻴﺒﻴﻨﻢ ﻭﺩﺭﺩﻡ ﺯﻳﺎﺩﺕ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﺩﺭﺩﻡﻫﺮﻛﺴﻲ ﻫﻢ ﻧﻔﺴﻢ ﺷﺪﺩﺳﺖ ﺁﺧﺮﻗﻔﺴﻢﺷﺪﻣﻨﻪ ﺳﺎﺩﻩ ﺑﺨﻴﺎﻟﻢ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﻛﺎﺭﻭﻛﺴﻢ ﺷﺪﻧﻴﺎﺯﺍﺭﻡ ﺯ ﺧﻮﺩ ﻫﺮﮔﺰ ﺩﻟﻲ ﺭﺍﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﺮﺳﻢ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺟﺎﻱ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪﮔﺮ ﺑﻲ ﺧﺒﺮ ﺁﻣﺪﻳﻢ ﺑﻪ ﻛﻮﻱ ﺗﻮ،ﺩﻭﺭ ﻧﻴﺴﺖﻓﺮﺻﺖ ﻧﻴﺎﻓﺘﻴﻢ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺧﺒﺮ ﻛﻨﻴﻢﮔﺮﭼﻪ ﻣﯿﺪﺍﻧﻢ ﻧﻤﻲﺁﻳﺪ،ﻭﻟﻲ ﻫﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﺷﻮﻕﺳﻮﻱ ﺩﺭﻣﻲﺁﻳﻢ ﻭ ﻫﺮﺳﻮ،ﻧﮕﺎﻫﻲ ﻣﯿﮑﻨﻢﺍﺯ ﺳﻮﺯ ﻣﺤﺒﺖ ﭼﻪ ﺧﺒﺮ ﺍﻫﻞ ﻫﻮﺱ ﺭﺍﺍﻳﻦ ﺍﺗﺶ ﻋﺸﻖ ﺍﺳﺖ ﻧﺴﻮﺯﺩ ﻫﻤﻪ ﻛﺲ ﺭﺍﺁﻭﺭﻡ ﭘﻴﺶ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺷﻮﻕ ﭘﻴﺎﻡ ﺩﮔﺮﺍﻥﮔﻮﻳﻤﺖ ﺗﺎ ﺳﺨﻦ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺩﮔﺮﺍﻥﻣﻦ ﺑﺨﺎﻝ ﻟﺒﺖ ﺍﻱ ﺩﻭﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺷﺪﻡﭼﺸﻢ ﺑﻴﻤﺎﺭ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻡ ﻭ ﺑﻴﻤﺎﺭ ﺷﺪﻡﮔﺎﻩ ﮔﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺍﺯﻣﻬﺮ ﭘﻴﺎﻣﻲ ﺑﻔﺮﺳﺖﻓﺎﺭﻍ ﺍﺯﺣﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺟﻬﺎﻧﻢ ﻣﮕﺬﺍﺭﻏﻤﻲ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻛﻪ ﻏﻤﺨﻮﺍﺭﻡ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻲﺩﻟﻲ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻛﻪ ﺩﻝ ﺁﺯﺍﺭﻡ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻲﮔﺮ ﻧﺮﺥ ﺑﻮﺳﻪ ﺭﺍ ﻟﺐ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﻛﻨﺪﺣﺎﺷﺎ ﻛﻪ ﻣﺸﺘﺮﻱ ﺳﺮ ﻣﻮﻳﻲ ﺯﻳﺎﻥ ﻛﻨﺪﮔﺮ ﻫﻴﭻ ﻣﺮﺍ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺗﻮ ﺟﺎﺳﺖ ﺑﮕﻮﮔﺮ ﻫﺴﺖ ﺑﮕﻮ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﮕﻮ ﺭﺍﺳﺖ ﺑﮕﻮﺻﺒﺮ ﺩﺭ ﺟﻮﺭ ﻭ ﺟﻔﺎﻱ ﺗﻮ ﻏﻠﻂ ﺑﻮﺩ ﻏﻠﻂﺗﻜﻴﻪ ﺑﺮ ﻋﻬﺪ ﻭ ﻭﻓﺎﻱ ﺗﻮ ﻏﻠﻂ ﺑﻮﺩ ﻏﻠﻂﮔﺮﭼﻪ ﻫﺮﻟﺤﻈﻪ ﺯﺑﻴﺪﺍﺩ ﺗﻮ ﺧﻮﻧﻴﻦ ﺟﮕﺮﻡﻫﻢ ﺑﺠﺎﻥ ﺗﻮﻛﻪ ﺍﺯﺟﺎﻥ ﺑﺘﻮ ﻣﺸﺘﺎﻕ ﺗﺮﻡﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﻏﻢ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻧﺪﺍﺭﻡ,ﻏﻢ ﺩﻳﮕﺮﺷﺎﺩﻡ ﻛﻪ ﺟﺰ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﺮﺍ ﻫﻤﺪﻡ ﺩﻳﮕﺮﺩﻝ ﻛﻪ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﺭﻭﻱ ﺗﻮ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺩﻝ ﻧﻴﺴﺖﺁﻧﻜﻪ ﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﺧﺎﻝ ﺗﻮ ﻧﺸﺪ ﻋﺎﻗﻞ ﻧﻴﺴﺖﺯﺩﺭﺩ ﻋﺸﻖ ﺗﻮﺑﺎ ﻛﺲ ﺣﻜﺎﻳﺘﻲ ﻛﻪ ﻧﻜﺮﺩﻡﭼﺮﺍ ﺟﻔﺎﻱ ﺗﻮ ﻛﻢ ﺷﺪ؟ﺷﻜﺎﻳﺘﻲ ﻛﻪ ﻧﻜﺮﺩﻡﺗﻮ ﻛﻴﺴﺘﻲ،ﻛﻪ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ،ﺑﻲ ﺗﻮ ﺑﻲ ﺗﺎﺑﻢ؟ﺷﺐ ﺍﺯ ﻫﺠﻮﻡ ﺧﻴﺎﻟﺖ ﻧﻤﻲ ﺑﺮﺩ ﺧﻮﺍﺑﻢ

mohammad15 14 years ago
آن زمانی که برای تو تمامیت تن های جهان در یک تن و تمامیت زنهای جهان در یک زن و تمامیت عشق و تمامیت شعر در نگاهش متجلی گردد، و تو مجبور به دوریّ و صبوری باشی... آه، آن روز تو محروم ترین مرد زمین خواهی بود ! [img]http://kaviir.persiangig.ir/image/shekast.jpg[/img]

farid9700 14 years ago
slm elhame mehrabun. Khubi aji. Chetori? Dg ma kuhne shudimu yadi az ma nemishe.

arya2085 14 years ago
ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻋﺰﯾﺰ ﻣﻦ ﭼﻨﺪ ﻭﻗﺘﯿﻪ ﺣﺎﻟﻢﮔﺮﻓﺘﺲ ﻣﺜﻞ ﻫﻮﺍﯼ ﺑﻬﺎﺭﯼ ﮔﺮﻓﺘﻪﻫﺴﺘﻢ ﺑﺎ ﮐﻢ ﺗﺮﯾﻦ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﯽ ﺍﺷﮏ ﺍﺯ ﭼﺸﻤﺎﻡﺳﺮﺍﺯﯾﺮ ﻣﯿﺸﻪ ﺣﺎﻝ ﻏﺮﯾﺒﯽ ﺩﺍﺭﻡ ﻧﻤﯽ ﺩﻭﻧﻢﺣﺎﻟﻢ ﭼﻄﻮﺭﯼ ﻭﭼﻪ ﻭﻗﺖ ﺑﻬﺘﺮ ﻣﯿﺸﻪ* ﻣﺎﻩﻣﻦ ﻣﺎﻩ ﻣﻦ ﻏﺼﻪ ﻧﺨﻮﺭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺟﺬﺭ ﻭ ﻣﺪﺩﺍﺭﻩ ﯾﻪ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺯﯾﺒﺎ ﺍﺯ ﻣﺮﯾﻢ ﺣﯿﺪﺭﺯﺍﺩﻩ ﻣﺎﻩ ﻣﻦﻏﺼﻪ ﻧﺨﻮﺭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺟﺬﺭ ﻭ ﻣﺪ ﺩﺍﺭﻩ ﺩﻧﯿﺎﻣﻮﻥﯾﻪ ﻋﺎﻟﻤﻪ ، ﺁﺩﻡ ﺧﻮﺏ ﻭ ﺑﺪ ﺩﺍﺭﻩ ﻣﺎﻩ ﻣﻦ ﻏﺼﻪﻧﺨﻮﺭ ﻫﻤﻪ ﮐﻪ ﺩﺷﻤﻦ ﻧﻤﯽ ﺷﻦ ﻫﻤﻪ ﮐﻪ ﭘﺮﺗﺮﮎ ﻣﺚ ﺗﻮ ﻭ ﻣﻦ ﻧﻤﯽ ﺷﻦ ﻣﺎﻩ ﻣﻦ ﻏﺼﻪﻧﺨﻮﺭ ﻣﺜﻞ ﻣﺎﻫﺎ ﻓﺮﺍﻭﻭﻧﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﮐﻢ ﭘﯿﺪﺍﻣﯿﺸﻪ ﮐﺴﯽ ﺭﻭ ﺣﺮﻓﺶ ﺑﻤﻮﻧﻪ ﻣﺎﻩ ﻣﻦﻏﺼﻪ ﻧﺨﻮﺭ ، ﮔﺮﯾﻪ ﭘﻨﺎﻩ ﺁﺩﻣﺎﺱ ﺗﺮ ﻭ ﺗﺎﺯﻩﻣﻮﻧﺪﻥ ﮔﻞ ، ﻣﺎﻝ ﺍﺷﮏ ﺷﺒﻨﻤﺎﺱ ﻣﺎﻩ ﻣﻦﻏﺼﻪ ﻧﺨﻮﺭ ، ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮﺏ ﺩﺍﺭﻩ ﻭ ﺯﺷﺖ ﺧﺪﺍﺭﻭ ﭼﯽ ﺩﯾﺪﯼ ﺷﺎﯾﺪ ﻓﺮﺩﺍﻣﻮﻥ ﺑﺎﺷﻪ ﺑﻬﺸﺖﻣﺎﻩ ﻣﻦ ﻏﺼﻪ ﻧﺨﻮﺭ ، ﭘﻨﺠﺮﻩ ﻣﻮﻥ ﺑﺎﺯﻩ ﻫﻨﻮﺯﺑﺎﻏﭽﻪ ﻣﻮﻥ ﻏﺮﻕ ﮔﻼﯼ ﻋﺎﺷﻖ ﻧﺎﺯﻩ ﻫﻨﻮﺯﻣﺎﻩ ﻣﻦ ﻏﺼﻪ ﻧﺨﻮﺭ ، ﺑﺎﺯ ﺩﺍﺭﻩ ﻓﺼﻞ ﺳﯿﺐﻣﯽ ﺷﻪ ﻣﯽ ﺩﻭﻧﻢ ﮔﺎﻫﯽ ﺁﺩﻡ ، ﺗﻮ ﻭﻃﻨﺶﻏﺮﯾﺐ ﻣﯽ ﺷﻪ ﻣﺎﻩ ﻣﻦ ﻏﺼﻪ ﻧﺨﻮﺭ ، ﻣﺎﻫﺎﮐﻪ ﺗﺐ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻦ ﻣﺎﻫﺎ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺁﺩﻣﺎ ﮐﻤﮏ ﻃﻠﺐﻧﻤﯽ ﮐﻨﻦ ﻣﺎﻩ ﻣﻦ ﻏﺼﻪ ﻧﺨﻮﺭ، ﺷﻤﺪﻭﻧﯿﺎﺻﻮﺭﺗﯽ ﺍﻥ ﺩﻻﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺸﮑﻨﻦ ﭼﻮﻥ ﻋﺎﺷﻘﻦﻗﯿﻤﺘﯽ ﺍﻥ ﻣﺎﻩ ﻣﻦ ﻏﺼﻪ ﻧﺨﻮﺭ ، ﺳﺒﮏ ﻣﯽﺷﯽ ﺑﺎﺭﻭﻥ ﺑﯿﺎﺩ ﺗﻮﯼ ﻋﺎﺷﻘﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﻧﺘﺮﺳﯿﺪ ﺍﺯﮐﻢ ﻭ ﺯﯾﺎﺩ ﻣﺎﻩ ﻣﻦ ﻏﺼﻪ ﻧﺨﻮﺭ ، ﺧﺎﻃﺮﻩﻫﺎﻣﻮﻥ ﮐﻮﺩﮐﻦ ﺗﻮﯼ ﺍﯾﻦ ﻗﺼﻪ ﺩﻻ ﯾﻪﻭﻗﺘﺎﯾﯽ ﻋﺮﻭﺳﮑﻦ ﻣﺎﻩ ﻣﻦ ﻏﺼﻪ ﻧﺨﻮﺭ ،ﺑﺎﺯﯼ ﺯﻣﯿﻦ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺩﺍﺭﻩ ﮐﺎﺭ ﺩﻧﯿﺎ ﻫﻤﯿﻨﻪ ،ﺗﻮﻟﺪ ﻭ ﻣﺮﺩﻥ ﺩﺍﺭﻩ ﻣﺎﻩ ﻣﻦ ﻏﺼﻪ ﻧﺨﻮﺭ ، ﺗﺎﺏﺑﺎﺯﯼ ﺍﻓﺘﺎﺩﻥ ﺩﺍﺭﻩ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺷﮑﺴﺘﻦ ﻭ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩﺩﻝ ﺩﺍﺩﻥ ﺩﺍﺭﻩ ﻣﺎﻩ ﻣﻦ ﻏﺼﻪ ﻧﺨﻮﺭ ، ﮔﻼ ﻣﯿﺎﻥﻋﯿﺎﺩﺗﺖ ﺑﻪ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﻣﯽ ﺭﺳﻪ ﺁﺧﺮ ﯾﻪ ﺭﻭﺯﻋﺒﺎﺩﺗﺖ ﻣﺎﻩ ﻣﻦ ﻏﺼﻪ ﻧﺨﻮﺭ ، ﺧﯿﻠﯿﺎ ﺗﻨﻬﺎﻥﻣﺚ ﺗﻮ ﺧﯿﻠﯿﺎ ﺑﺎ ﺯﺧﻤﺎﯼ ﻋﺎﺷﻘﯽ ﺁﺷﻨﺎﻥ ، ﻣﺚﺗﻮ ﻣﺎﻩ ﻣﻦ ﻏﺼﻪ ﻧﺨﻮﺭ ، ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﯽ ﻏﻢ ﻧﻤﯽﺷﻪ ﺍﻭﻧﯽ ﮐﻪ ﻏﺼﻪ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ ، ﺁﺩﻡ ﻧﻤﯽﺷﻪ ﻣﺎﻩ ﻣﻦ ﻏﺼﻪ ﻧﺨﻮﺭ ، ﺣﺎﻓﻆ ﻭﺍﺳﺖ ﻭﺍﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺷﻌﺮﺍﺷﻮ ﻣﯽ ﺧﻮﻧﻢ ﻭ ﺗﻮ ﺭﻭ ﻣﺪﺍﻭﺍﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻣﺎﻩ ﻣﻦ ﻏﺼﻪ ﻧﺨﻮﺭ ، ﺩﻧﯿﺎ ﺭﻭ ﺑﺴﭙﺎﺭﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻣﻮﻥ ﺩﻋﺎ ﮐﻨﯿﻢ ، ﺗﻮ ﻫﻢ ﺟﺪﺍ ،ﻣﻦ ﻫﻢ ﺟﺪﺍ

arya2085 14 years ago
ﺷﻘﺎﯾﻖ ﮔﻔﺖ :ﺑﺎ ﺧﻨﺪﻩ ﻧﻪ ﺑﯿﻤﺎﺭﻡ، ﻧﻪﺗﺒﺪﺍﺭﻡ ﺍﮔﺮ ﺳﺮﺧﻢ ﭼﻨﺎﻥ ﺁﺗﺶ ﺣﺪﯾﺚﺩﯾﮕﺮﯼ ﺩﺍﺭﻡ ﮔﻠﯽ ﺑﻮﺩﻡ ﺑﻪ ﺻﺤﺮﺍﯾﯽ ﻧﻪ ﺑﺎﺍﯾﻦ ﺭﻧﮓ ﻭ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﻧﺒﻮﺩﻡ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻫﺮﮔﺰﻧﺸﺎﻥ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺷﯿﺪﺍﯾﯽ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺭﻭﺯﻫﺎﯾﯽﮐﻪ ﺯﻣﯿﻦ ﺗﺒﺪﺍﺭ ﻭ ﺳﻮﺯﺍﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺻﺤﺮﺍ ﺩﺭﻋﻄﺶ ﻣﯽ ﺳﻮﺧﺖ ﺗﻤﺎﻡ ﻏﻨﭽﻪ ﻫﺎ ﺗﺸﻨﻪﻭﻣﻦ ﺑﯽ ﺗﺎﺏ ﻭ ﺧﺸﮑﯿﺪﻩ ﺗﻨﻢ ﺩﺭ ﺁﺗﺸﯽ ﻣﯽﺳﻮﺧﺖ ﺯ ﺭﻩ ﺁﻣﺪ ﯾﮑﯽ ﺧﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺶ ﺧﺎﺭﺑﻨﺸﺴﺘﻪ ﻭ ﻋﺸﻖ ﺍﺯ ﭼﻬﺮﻩ ﺍﺵ ﭘﯿﺪﺍﯼ ﭘﯿﺪﺍﺑﻮﺩ ﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﺯﯾﺮ ﻟﺐ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﺷﻨﯿﺪﻡ ﺳﺨﺖﺷﯿﺪﺍ ﺑﻮﺩ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﭼﻪ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﺑﻪ ﺟﺎﻥﺩﻟﺒﺮﺵ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ-ﺍﻣﺎ- ﻃﺒﯿﺒﺎﻥ ﮔﻔﺘﻪﺑﻮﺩﻧﺪﺵ ﺍﮔﺮ ﯾﮏ ﺷﺎﺧﻪ ﮔﻞ ﺁﺭﺩ ﺍﺯﺁﻥ ﻧﻮﻋﯽﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﻮﺩﻡ ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ ﺭﯾﺸﻪ ﺍﺵ ﺭﺍ ﻭﺑﺴﻮﺯﺍﻧﻨﺪ ﺷﻮﺩ ﻣﺮﻫﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﻟﺒﺮﺵ ﺁﻧﺪﻡﺷﻔﺎ ﯾﺎﺑﺪ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺵ ﻣﯽ ﮔﻔﺖﺑﺴﯽ ﮐﻮﻩ ﻭ ﺑﯿﺎﺑﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺴﯽ ﺻﺤﺮﺍﯼﺳﻮﺯﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﮔﻠﺶ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﯾﮏ ﺩﻡﻫﻢ ﻧﯿﺎﺳﻮﺩﻩ، ﮐﻪ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﭼﺸﻢ ﺍﻭ ﻧﺎﮔﻪ ﺑﻪﺭﻭﯼ ﻣﻦ ﺑﺪﻭﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﺗﺮﺩﯾﺪ ﺷﺘﺎﺑﺎﻥ ﺷﺪﺑﻪ ﺳﻮﯼ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺁﺳﺎﻧﯽ ﻣﺮﺍ ﺑﺎ ﺭﯾﺸﻪ ﺍﺯﺧﺎﮐﻢ ﺟﺪﺍ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺭﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﺍﻭ ﻣﯽ ﺭﻓﺖﻭ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺍﻭ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﺍﻭ ﻫﺮﻟﺤﻈﻪ ﺳﺮﺭﺍ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺑﺎﻻﻫﺎ ﺗﺸﮑﺮ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﭘﺲ ﺍﺯﭼﻨﺪﯼ ﻫﻮﺍ ﭼﻮﻥ ﮐﻮﺭﮤ ﺁﺗﺶ، ﺯﻣﯿﻦ ﻣﯽﺳﻮﺧﺖ ﻭ ﺩﯾﮕﺮ ﺩﺍﺷﺖ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺶ ﺗﻤﺎﻡﺭﯾﺸﻪ ﺍﻡ ﻣﯽ ﺳﻮﺧﺖ ﺑﻪ ﻟﺐ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺗﺎﻭﻝﺩﺍﺷﺖ ﮔﻔﺖ:ﺍﻣﺎ ﭼﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺮﺩ؟ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺻﺤﺮﺍﮐﻪ ﺁﺑﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﻢ ﻫﯿﭻ ﺗﺎﺑﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﺍﮔﺮﮔﻞ ﺭﯾﺸﻪ ﺍﺵ ﺳﻮﺯﺩ ﮐﻪ ﻭﺍﯼ ﺑﺮ ﻣﻦ ﺑﺮﺍﯼﺩﻟﺒﺮﻡ ﻫﺮﮔﺰ ﺩﻭﺍﯾﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﮔﻞ ﮐﻪﺟﺎﯾﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﺧﻮﺩﺵ ﻫﻢ ﺗﺸﻨﻪ ﺑﻮﺩ ﺍﻣﺎ!ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪ ﺣﺎﻟﺶ ﺭﺍ ﭼﻨﺎﻥ ﻣﯽ ﺭﻓﺖ ﻭ ﻣﻦﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺍﻭﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﺣﺎﻻﻣﻦ ﺗﻤﺎﻡ ﻫﺴﺖ ﺍﻭﺑﻮﺩﻡ ﺩﻟﻢ ﻣﯽ ﺳﻮﺧﺖ ﺍﻣﺎ ﺭﺍﻩ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﮐﻮ ؟ﻧﻪ ﺣﺘﯽ ﺁﺏ،ﻧﺴﯿﻤﯽ ﺩﺭ ﺑﯿﺎﺑﺎﻥ ﮐﻮ ؟ ﻭ ﺩﯾﮕﺮﺩﺍﺷﺖ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺶ ﺗﻤﺎﻡ ﺟﺎﻥ ﻣﻦ ﻣﯽﺳﻮﺧﺖ ﮐﻪ ﻧﺎﮔﻪ ﺭﻭﯼ ﺯﺍﻧﻮﻫﺎﯼ ﺧﻮﺩ ﺧﻢﺷﺪ ﺩﮔﺮ ﺍﺯ ﺻﺒﺮ ﺍﻭ ﮐﻢ ﺷﺪ ﺩﻟﺶ ﻟﺒﺮﯾﺰ ﻣﺎﺗﻢﺷﺪ ﮐﻤﯽ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﮐﺮﺩ- ﺁﻧﮕﻪ- ﻣﺮﺍ ﺩﺭ ﮔﻮﺷﻪﺍﯼ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﯿﺎﺑﺎﻥ ﮐﺎﺷﺖ ﻧﺸﺴﺖ ﻭ ﺳﯿﻨﻪ ﺭﺍ ﺑﺎﺳﻨﮓ ﺧﺎﺭﺍﯾﯽ ﺯﻫﻢ ﺑﺸﮑﺎﻓﺖ ﺯﻫﻢﺑﺸﮑﺎﻓﺖ ﺍﻣﺎ ! ﺁﻩ ﺻﺪﺍﯼ ﻗﻠﺐ ﺍﻭ ﮔﻮﯾﯽﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﺯﯾﺮﻭ ﺭﻭ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﺯﻣﯿﻦ ﻭ ﺁﺳﻤﺎﻥﺭﺍ ﭘﺸﺖ ﻭ ﺭﻭ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻫﺮ ﭼﯿﺰﯼ ﮐﻪ ﻫﺮﺟﺎﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﻏﻢ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺭﻭ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﭼﻪﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ ؟ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺁﺏ، ﺧﻮﻧﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻦﻣﯽ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺑﺮ ﻟﺐ ﻫﺎﯼ ﺍﻭ ﻓﺮﯾﺎﺩ "ﺑﻤﺎﻥ ﺍﯼﮔﻞ" ﮐﻪ ﺗﻮ ﺗﺎﺝ ﺳﺮﻡ ﻫﺴﺘﯽ ﺩﻭﺍﯼ ﺩﻟﺒﺮﻡﻫﺴﺘﯽ "ﺑﻤﺎﻥ ﺍﯼ ﮔﻞ" ﻭﻣﻦ ﻣﺎﻧﺪﻡ ﻧﺸﺎﻥﻋﺸﻖ ﻭ ﺷﯿﺪﺍﯾﯽ ﻭ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﺭﻧﮓ ﻭ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﻭﻧﺎﻡ ﻣﻦ ﺷﻘﺎﯾﻖ ﺷﺪ ﮔﻞ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻋﺎﺷﻖﺷﺪ

arya2085 14 years ago
ﺩﺭ ﻭﺻﻞ ﻫﻢ ﺯ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺍﯼ ﮔﻞ ﺩﺭ ﺁﺗﺸﻢﻋﺎﺷﻖ ﻧﻤﯽﺷﻮﯼ ﮐﻪ ﺑﺒﯿﻨﯽ ﭼﻪ ﻣﯽﮐﺸﻢﺑﺎ ﻋﻘﻞ ﺁﺏ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺟﻮ ﻧﻤﯽﺭﻭﺩﺑﯿﭽﺎﺭﻩ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﺯ ﺁﺏ ﻭ ﺁﺗﺸﻢﺩﯾﺸﺐ ﺳﺮﻡ ﺑﻪ ﺑﺎﻟﺶ ﻧﺎﺯ ﻭﺻﺎﻝ ﻭ ﺑﺎﺯﺻﺒﺤﺴﺖ ﻭ ﺳﯿﻞ ﺍﺷﮏ ﺑﻪ ﺧﻮﻥ ﺷﺴﺘﻪﺑﺎﻟﺸﻢﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﺭﺍ ﺷﮑﺎﯾﺘﯽ ﺍﺯ ﺟﻮﺭ ﺷﻤﻊ ﻧﯿﺴﺖﻋﻤﺮﯾﺴﺖ ﺩﺭ ﻫﻮﺍﯼ ﺗﻮ ﻣﯿﺴﻮﺯﻡ ﻭ ﺧﻮﺷﻢﺧﻠﻘﻢ ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﺯﺭﺩ ﺑﺨﻨﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﮎ ﻧﯿﺴﺖﺷﺎﻫﺪ ﺷﻮ ﺍﯼ ﺷﺮﺍﺭ ﻣﺤﺒﺖ ﮐﻪ ﺑﯽﻏﺸﻢﺑﺎﻭﺭ ﻣﮑﻦ ﮐﻪ ﻃﻌﻨﻪﯼ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﺟﺰ ﺩﺭ ﻫﻮﺍﯼ ﺯﻟﻒ ﺗﻮ ﺩﺍﺭﺩ ﻣﺸﻮﺷﻢﺳﺮﻭﯼ ﺷﺪﻡ ﺑﻪ ﺩﻭﻟﺖ ﺁﺯﺍﺩﮔﯽ ﮐﻪ ﺳﺮﺑﺎ ﮐﺲ ﻓﺮﻭ ﻧﯿﺎﻭﺭﺩ ﺍﯾﻦ ﻃﺒﻊ ﺳﺮﮐﺸﻢﺩﺍﺭﻡ ﭼﻮ ﺷﻤﻊ ﺳﺮ ﻏﻤﺶ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺯﺑﺎﻥﻟﺐ ﻣﯿﮕﺰﺩ ﭼﻮ ﻏﻨﭽﻪﯼ ﺧﻨﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﺧﺎﻣﺸﻢﻫﺮ ﺷﺐ ﭼﻮ ﻣﺎﻫﺘﺎﺏ ﺑﻪ ﺑﺎﻟﯿﻦ ﻣﻦ ﺑﺘﺎﺏﺍﯼ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺩﻟﮑﺶ ﻭ ﻣﺎﻩ ﭘﺮﯼﻭﺷﻢﻟﺐ ﺑﺮ ﻟﺒﻢ ﺑﻨﻪ ﺑﻨﻮﺍﺯﺵ ﺩﻣﯽ ﭼﻮﻧﯽﺗﺎ ﺑﺸﻨﻮﯼ ﻧﻮﺍﯼ ﻏﺰﻟﻬﺎﯼ ﺩﻟﮑﺸﻢﺳﺎﺯ ﺻﺒﺎ ﺑﻪ ﻧﺎﻟﻪ ﺷﺒﯽ ﮔﻔﺖ ﺷﻬﺮﯾﺎﺭﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺗﺴﺖ ﻣﻦ ﻫﻤﻪ ﺟﻮﺭ ﺗﻮ ﻣﯽﮐﺸﻢ

arya2085 14 years ago
#اندوه که خورشید شدی تنگ غروب*افسوس که مهتاب شدی وقت سحر*گفتی چو خورشید زنم سوی تو پر*چون ماه شبی میکنم از پنجره سر*راز این گفته فقط باد صبا می داند*دارمت دوست به قدری که خدا می داند*

mohammad15 14 years ago
به گمانم... تنها رهگذر کوچه تنهایی من قطره باران هاییست ملموس که به یمن قدم یاد نگاهت در دل و به دلداری این خسته وجود در حریم نفسم می بارند . و همه هم فریاد .. شعر زیبایی چشمان تو را می خوانند. به گمانم حتی .. گل نیلوفر احساساتم که زمان هاست دلش پژمرده به امید حضور سبزت و به رویای هوایی تازه می رود تا فردا.. و شعف وار... به احساس زمان می خندد [img]http://h4cker2.persiangig.com/Ax/tanhaei1.jpg[/img]

arya2085 14 years ago
* * *ﺩﺭﺍﯾﻦ ﻓﺮﺧﻨﺪﻩ ﻓﺮﻭﺭﺩﯾﻦ ﻭ ﻓﺮﺥ ﺟﺸﻦﻧﻮﺭﻭﺯﯼﻧﺼﯿﺐ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻣﺎ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺑﺎﺩ ﻭ ﭘﯿﺮﻭﺯﯼ* * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

arya2085 14 years ago
* * *ﺩﺭﺍﯾﻦ ﻓﺮﺧﻨﺪﻩ ﻓﺮﻭﺭﺩﯾﻦ ﻭ ﻓﺮﺥ ﺟﺸﻦﻧﻮﺭﻭﺯﯼﻧﺼﯿﺐ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻣﺎ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺑﺎﺩ ﻭ ﭘﯿﺮﻭﺯﯼ* * * * * * * * * * * * * * * * * * * *